The Timid Wilderness is een immersieve, interactieve installatie bestaande uit een verlichtende jungle van schuchtere bloemen. De bloemen zijn gevoelig voor geluiden, vooral voor die van mensen. Ze sluiten zich als het geluidsniveau te hoog is, maar bloeien weer open als de stilte terugkeert. Het werk is geïnspireerd door het vermogen van verstuivende insecten om op bloemen patronen te ontdekken die alleen zichtbaar zijn in het UV-spectrum en probeert weer te geven hoe deze wonderbaarlijke, verlichtende wereld eruitziet. Het plaatst ook vraagtekens bij de manier waarop wij communiceren met onze natuurlijke omgeving. Hoewel het werk speels interactief is en visueel erg aantrekkelijk, heeft het ook een donkere ondertoon die verwijst naar de destructieve vermogens van de mens en zijn impact op de planeet. Het bestaat grotendeels uit gerecycleerde materialen en wil ons laten zien hoe ecologie en technologie in evenwicht met elkaar werken, en wil vooral op een speelse manier ideeën bijbrengen over biomimcry.
The Timid Wilderness is een immersieve, interactieve installatie bestaande uit een lichtgevende jungle van schuchtere bloemen. De bloemen zijn gevoelig voor geluiden, vooral voor die van mensen. Ze sluiten zich als het geluidsniveau te hoog is, maar bloeien weer open als de stilte terugkeert. Het werk is geïnspireerd door het vermogen van verstuivende insecten om op bloemen patronen te ontdekken die alleen zichtbaar zijn in het uv-spectrum en probeert weer te geven hoe deze wonderbaarlijke, lichtgevende wereld eruitziet. Het plaatst ook vraagtekens bij de manier waarop wij communiceren met onze natuurlijke omgeving. Het is de bedoeling om aan te zetten tot nieuwe manieren van denken
rond communicatie tussen soorten. Het is vaak moeilijk om het effect van de mens op het milieu te meten, want ?plantentijd? is veel trager dan ?mensentijd?. Hier wordt die reactie versneld, zodat onze invloed op deze hyperartificiële jungle instant zichtbaar is. Hoewel het werk speels interactief is en
visueel erg aantrekkelijk, heeft het ook een donkere ondertoon die verwijst naar de destructieve vermogens van de mens en zijn impact op de planeet. Het bestaat grotendeels uit gerecycleerde materialen en wil ons laten zien hoe ecologie en techniek in evenwicht met elkaar werken, en wil vooral
op een speelse manier ideeën bijbrengen over biomimicry.
Miranda Moss is een multidisciplinaire kunstenares gevestigd in Kaapstad. Zij speelt met de voorstelling van natuur als een zuiver en extracultureel fenomeen. Ze is gefascineerd door de spanning tussen artificieel en natuurlijk en gebruikt land als een medium om te onderzoeken hoe persoonlijke, economische en visuele waardenstructuren geprojecteerd worden op onze omgeving. Ze wijdt zich veel aan ?research?, maar maakt ook vaak gebruik van een proces dat kan worden beschreven als ?techno-alchemie?. In haar werk combineert ze sublieme, magische elementen met alledaagse, banale objecten, vaak gevonden of gerecycleerde voorwerpen, toegankelijke technologieën en efemere, natuurlijke processen. Haar benadering is almaar meer interdisciplinair geworden. De laatste jaren werkte ze samen met wetenschappers, ingenieurs, designers en mechatronische kunstenaars.